A Summer Splash in Sindh 2025

 

 

ڳوٺ ڪوٽ غلام محمد جي ڪناري تي، شهباز نالي هڪ نينگر رهندو هو. هن جون موڪلون لڳي ويون هيون ۽ گرمي به زور تي هئي. هڪ ڏينهن صبح سوير، جڏهن سج جي ڪرڻن آسمان کي سونهري رنگ ڏئي ڇڏيو، ته شهباز پنهنجي ٻن ڪزنز، گلزار ۽ شازيه سان ڄامڻ وڃڻ جو ارادو ڪيو

 

"اڄ ته ڄامڻ هلڻو پوندو، ساري رات خواب ڏٺم ته پاڻيءَ ۾ مڇيون پڪڙي رهيو آهيان!" شهباز کلندي چيو.

"پوءِ ته پڪ سان مڇي هٿ لڳندي!" گلزار چيو، جڏهن ته شازيه ته اڳ ۾ ئي خوشيءَ ۾ ٽپو ڏئي رهي هئي.

 

اُهي ٽئي ڄڻا پاڻيءَ جي نهر ڏانهن روانا ٿيا، جيڪا ڳوٺ جي اوڀر پاسي هئي. رستي ۾ هو رڳو کلندا رهيا، ڪڏهن ڪنهن ڳوٺاڻي کي سلام ڪندا، ته ڪڏهن ڪنهن ڍڳيءَ سان چُهلبا ڪندا.

 

نهر تي پهچڻ سان شهباز نهنگ جيان پاڻيءَ ۾ ٽپو ڏنو، پاڻيءَ جا ڇولڙا ڀڙڪيا ته شازيه چيختي ٻاهر بيٺي، "سڀ ڪپڙا ڀڄائي ڇڏيندين!"

 

"اچ ته تون به ٻڏي ڏس!" شهباز چيڙائيندي چيو.

 

گلزار به آهستي آهستي پاڻيءَ ۾ لهي آيو. پانی ٹھنڈا تھا، اور گرمی کو کم کر رہا تھا۔. شهباز پاڻيءَ ۾ ٻڏي ٻڏي مڇيون ڌڪڻ جي ڪوشش ڪئي. هنن وٽ ٻُري، ڄارو ۽ هڪ ننڍي ٽوڪري به هئي.

 

شازيه پاڻيءَ جي ڪناري تي بيهي ڄاري مان مڇيون ڪڍڻ لڳي. اوچتو سندس چيخ نڪتي، "هي ته ڪڪڙ آهي!" گلزار ڏٺو ته ڄاريءَ ۾ هڪ ننڍڙو ڪڪڙ ڦاسي پيو هو. سڀ کلڻ لڳا.

 

ڪجهه ئي دير ۾ هنن ٽي مڇيون پڪڙيون. هڪ وڏي، ٻه ننڍيون. شهباز چيو، "اڄ امان کي چوندس ته اها مڇي ڀُني ڏئي، لُچو ساڻ!"

 

 

ڪجهه ئي دير ۾ هنن ٽي مڇيون پڪڙيون. هڪ وڏي، ٻه ننڍيون. شهباز چيو، "اڄ امان کي چوندس ته اها مڇي ڀُني ڏئي، لُچو ساڻ!"

 

وري سڀ ماڻهو پاڇي هيٺ ويهي مٺو پاڻي پيئڻ لڳا، ۽ شازيه ڪجهه ٻير ۽ کجوڙون ڪڍي آيون. سج مٿي آيو ته شهباز چيو، "هاڻ هليو واپس، نه ته اماڻا ڳولي ايندا!"

 

Everyone was tired on the way, but their faces were beaming with joy. When they reached the village, they told everyone, "Today's birthday was memorable!"

From that day on, the festival was no longer just an opportunity for them to catch fish, but became a part of friendship, harmony, and rural beauty.

 

 

جيڪڏهن توکي هن ڪهاڻيءَ کي وڌيڪ ڊگهو، شاعراڻو يا مخصوص انداز ۾ لکراڻو آهي ته ٻڌاءِ، مان خوشيءَ سان مدد ڪنديس.